In de loop van onze huidige, nog jonge eeuw — die echter alweer bijna tien procent van de tijd achter de rug heeft — zullen, voorzover dat reeds geruime tijd bekend is, de fossiele brandstoffen opraken. Sommige stromingen binnen de grote categorie wetenschappers die zich met het thema in kwestie bezighouden, dat de tekorten pas in het midden van deze nieuwe eeuw merkbaar zullen worden: over zo'n veertig à vijftig jaar. Andere geleerden, die minder optimistisch zijn ingesteld, zijn er heilig van overtuigd dat we hooguit nog voor 25 jaar over voldoende olie en gas zullen kunnen beschikken.
Doch als dat 'doemscenario' werkelijkheid zal worden en we over zo'n kwart eeuw aan het einde van de, ooit als onuitputtelijk beschouwde, voorraden zijn gekomen, dan zou dat vooral het gevolg zijn van de explosieve toename van de populatie in reeds zeer rijk bevolkte gebieden: India en China. Indien we echter, zowel kwalitatief alsook kwantitatief, energie willen blijven consumeren, zullen we in versneld tempo moeten overschakelen op — een combinatie van — duurzame energie.
De vraag die in de Tegenlicht-aflevering aan bod komt, is: Zal Europa, en met name Nederland, de overschakeling tijdig hebben afgerond, dat wil zeggen, voordat gas en olie dermate schaars zijn geworden of zal de rest dermate 'onontginbaar' blijven dat deze nauwelijks of helemaal niet meer kunnen worden ingezet.
De documentaire van de VPRO, die thans op de digitale themazender Holland Doc 24 zal worden uitgezonden, is te zien tussen 18:55 uur en 19:47 uur. Op donderdag 25 maart is een herhaling op hetzelfde kanaal te zien tussen 18:34 uur en 19:26uur.
Voor info met betrekking tot eventuele volgende herhalingen kan men op de website van Hollannd Doc, afdeling programmagegevens, worden bekeken.
maandag 22 maart 2010
zaterdag 13 maart 2010
Marianne Hofstee: De homo en de hostie
Sommige beeldende kunstenaars zijn prima in staat heel snel in te springen op de actualiteit. Marianne Hofstee geeft te kennen dat zij tot die categorie behoort. Met haar vierkante kleurenstuk (30 x 30 cm) getiteld De homo en de hostie laat ze zien dat ze niet alleen met een weergave zonder woorden kritiek kan uiten, maar deze vergezeld kan doen gaan van een goede dosis humor. Ondanks het kwalijke element dat aan de kaak wordt gesteld: de katholieke kerk die in zich wentelt in huichelachtigheid, tot en met de onzalige zetel van Joseph Ratzinger in Rome.
Het aartsconservatieve, en in dit geval onrecht verhullende, deel van dat instituut bijt zeer fel van zich af door te stellen dat het ruchtbaarheid geven aan de — inmiddels talrijke — gevallen van pedoseksueel misbruik een aanval op het instituut is met geen ander doel dan dit onderuit te halen. Ondanks dat volstrekte corrumperen van de werkelijkheid moet je wel meesmuilen als je die schaars geklede HostieHomo uitgebeeld ziet: met zotskap en omkrullende puntschoenen. Daarmee wordt immers één van de allerbelangrijkste 'opdrachten' van de Kunst vervuld: het voorhouden aan de samenleving van een spiegel, die meteen de weg naar participatie opent. Want gelukkig zijn er steeds meer mensen die daarvoor (dieper) gaan nadenken en de attributen van de protagonist op deze tekening het liefst aan die slachtoffers verachtende Papa in Vaticaanstad zouden willen schenken, op voorwaarde dat deze ze met gepast inzicht zal gaan dragen.
Onderdeel van expositie
Deze tekening vormt onderdeel van een driemans-expositie die zondag 14 maart om 16:00 uur is geopend in Galerie MooiMan te Groningen, onder de titel Getekend Realisme.
De beide andere exposanten zijn Rob Raats en René Kuipers. Laatstgenoemde is met enkele stukken al anderhalf jaar in de voorraad van de Galerie vertegenwoordigd. Hij is eveneens met een bloot zelfportret — eveneens met een verfrissende humor — op onze zustersite Tempel der Beeldende Kunsten voorgesteld.
Vanaf 15:00 uur is de galerie geopend voor degenen die al van tevoren willen weten wat er zoal te zien valt tot en met 9 mei.
De toegang tot de expositie is gratis.
De toegang tot de expositie is gratis.
__________
Keert met Job Cohen fatsoen terug in de politiek?
Een zaak van emoties
"Die Politik ist keine exakte Wissenschaft", zei kanselier Otto von Bismarck (1818-1993) in een toespraak voor de Preusische Kammer op 18 december 1863. Het is een uitspraak die tot op de huidige dag, ook buiten de Duitse natie opgeld doet. Gisteren is het weer eens in de Nederlandse politiek bewezen. Hoewel de teruggetreden leider van de Partij van de Arbeid, Wouter Bos — die tot enkele weken geleden naast die functie ook die minister van Financiën en daarnaast vice-premier in het vierde kabinet Balkenende vervulde — meldde dat hij meer tijd voor zijn gezin wil gebruiken — en dat zal zeker niet onwaar zijn — missen we in zijn verhaal de overweging dat er een gevoel van mislukking is overgebleven van de val van het kabinet dat hij drie jaar met zijn aanwezigheid heeft gevuld. Al heeft het terugtreden uit de regering van alle PvdA-ministers de partij in de peilingen geen windeieren gelegd, toch is het de vraag of dat de komende drie maanden zo zou zijn gebleven als het grote debat zich noodgedwongen zal toespitsen op de gevolgen van de economische crisis, die in sociaal opzicht voor enige onrust heeft gezorgd.
De vraag, die dan ook direct dient te worden gekoppeld aan die omtrent alle motieven die tot het besluit van Wouter Bos hebben geleid, niet anders moeten luiden dan: moet Balkenende nu niet hetzelfde doen?
.jpg)
In het hoofdredactionele commentaar dat heden in het dagblad Trouw is verschenen, wordt zulks geëist, en dat is volkomen terecht.
Hoopgevend
De positieve kant die verbonden is aan het zich terugtrekken van Wouter Bos als lijsttrekker van de zich nog altijd als sociaal-democratische partij van ons land postulerende groepering Partij van de Arbeid, is de keuze voor zijn opvolger: Job Cohen, tot gisteren burgemeester van Amsterdam. Niet alleen is er binnen die partij op het eerste gezicht geen betere kandidaat beschikbaar, maar het wezen van de man, zijn ervaring op tal van terreinen — met uitzondering wellicht van de vervlechtingen der economische wetenschappen. In ieder geval zal het tot gevolg hebben dat het CDA in de komende campagne — zeker met een extreem slaapverwekkende figuur als J.P. Balkenende — alleen nog een rol in de marge zal spelen, aangezien het debat zich vrijwel uitsluitend zal votrekken tussen Wilders en Job Cohen. De eerste van die twee trekt mensen die ontevreden zijn me betrekking tot allerlei zaken in het land, maar hij doet dat met abject-demagogische middelen, die van zo'n kaliber zijn dat sterk geëmotioneerde tegenberichten daar nooit tegenop kunnen, want de menen geloven wat ze willen geloven en zijn in veel gevallen — en zeker binnen de context van de politiek— niet bereid of niet bij machte zich te oriënteren op feiten en bewijsmateriaal, maar liever toegeven aan de lagere instincten. Met een persoon als Job Cohen zou het fatsoen binnen de Nederlandse politiek wel eens iets meer terrein kunnen winnen op het verlorene.
"Die Politik ist keine exakte Wissenschaft", zei kanselier Otto von Bismarck (1818-1993) in een toespraak voor de Preusische Kammer op 18 december 1863. Het is een uitspraak die tot op de huidige dag, ook buiten de Duitse natie opgeld doet. Gisteren is het weer eens in de Nederlandse politiek bewezen. Hoewel de teruggetreden leider van de Partij van de Arbeid, Wouter Bos — die tot enkele weken geleden naast die functie ook die minister van Financiën en daarnaast vice-premier in het vierde kabinet Balkenende vervulde — meldde dat hij meer tijd voor zijn gezin wil gebruiken — en dat zal zeker niet onwaar zijn — missen we in zijn verhaal de overweging dat er een gevoel van mislukking is overgebleven van de val van het kabinet dat hij drie jaar met zijn aanwezigheid heeft gevuld. Al heeft het terugtreden uit de regering van alle PvdA-ministers de partij in de peilingen geen windeieren gelegd, toch is het de vraag of dat de komende drie maanden zo zou zijn gebleven als het grote debat zich noodgedwongen zal toespitsen op de gevolgen van de economische crisis, die in sociaal opzicht voor enige onrust heeft gezorgd.
De vraag, die dan ook direct dient te worden gekoppeld aan die omtrent alle motieven die tot het besluit van Wouter Bos hebben geleid, niet anders moeten luiden dan: moet Balkenende nu niet hetzelfde doen?
.jpg)
In het hoofdredactionele commentaar dat heden in het dagblad Trouw is verschenen, wordt zulks geëist, en dat is volkomen terecht.Hoopgevend
De positieve kant die verbonden is aan het zich terugtrekken van Wouter Bos als lijsttrekker van de zich nog altijd als sociaal-democratische partij van ons land postulerende groepering Partij van de Arbeid, is de keuze voor zijn opvolger: Job Cohen, tot gisteren burgemeester van Amsterdam. Niet alleen is er binnen die partij op het eerste gezicht geen betere kandidaat beschikbaar, maar het wezen van de man, zijn ervaring op tal van terreinen — met uitzondering wellicht van de vervlechtingen der economische wetenschappen. In ieder geval zal het tot gevolg hebben dat het CDA in de komende campagne — zeker met een extreem slaapverwekkende figuur als J.P. Balkenende — alleen nog een rol in de marge zal spelen, aangezien het debat zich vrijwel uitsluitend zal votrekken tussen Wilders en Job Cohen. De eerste van die twee trekt mensen die ontevreden zijn me betrekking tot allerlei zaken in het land, maar hij doet dat met abject-demagogische middelen, die van zo'n kaliber zijn dat sterk geëmotioneerde tegenberichten daar nooit tegenop kunnen, want de menen geloven wat ze willen geloven en zijn in veel gevallen — en zeker binnen de context van de politiek— niet bereid of niet bij machte zich te oriënteren op feiten en bewijsmateriaal, maar liever toegeven aan de lagere instincten. Met een persoon als Job Cohen zou het fatsoen binnen de Nederlandse politiek wel eens iets meer terrein kunnen winnen op het verlorene.
dinsdag 2 maart 2010
György Zemplenyl, meester-zwendelaar op Canvas
Internationaal gezocht
Interpol zoekt hem al jaren: een meester-oplichter van Hongaarse origine: György Zemplenyl. Als je beseft wat de man de laatste jaren al aan uitzonderlijke oplichtings-praktijken op zijn naam heeft kunnen bijschrijven, is het geen wonder dat de politie in diverse landen hem ten val wil brengen.
Zo heeft hij zich in Zweden voorgedaan als bisschop genaamd Father Mac, die schilderijen kwam kopen voor musea van het Vaticaan. Het heeft het Olympisch zwemteam van Hongarije miljoenen gekost dat het met deze man in aanraking is gekomen. Voorts heeft Zemplenyl in de vermomming van chassidische Jood ook nog eens valse diamanten verkocht.
Zo heeft hij zich in Zweden voorgedaan als bisschop genaamd Father Mac, die schilderijen kwam kopen voor musea van het Vaticaan. Het heeft het Olympisch zwemteam van Hongarije miljoenen gekost dat het met deze man in aanraking is gekomen. Voorts heeft Zemplenyl in de vermomming van chassidische Jood ook nog eens valse diamanten verkocht.
In andere werelddelen dan Europa — zoals de VS en Australië — heeft deze meester-zwendelaar gezond wantrouwen weten te genereren, nadat hij eerst gebruik heeft kunnen maken van — uiteraard volkomen misplaatst — vertrouwen dat hem ten deel gevallen was.
De documentaire die over deze oplichter is gemaakt — The swindler — zal worden uitgezonden door de Nederlandstalige Belgische televisiezender Canvas, op woensdag 3 maart, tussen 22:50 uur en 23:50 uur.
Abonneren op:
Posts (Atom)
