Heerlijk rustig of totaal uit het lood?

Ziehier de drijvende bungalow van Staatsbosbeheer op het Lauwersmeer.
Deze foto, op de site van De Avonden, werd gemaakt door Reyer Boxem.

Op Radio 6 wordt op vrijdag 29 oktober op de gebruikelijke tijd — tussen 21:02 uur en 23:00 uur — eveneens een aflevering van het VPRO-programma De Avonden — gepresenteerd door Jeroen van Kan — uitgezonden. In die twee uur passeren zes verschillende thema's de revue, waarvan het laatste onderdeel — vanaf 22:35 uur — het meest intrigerend lijkt. De titel daarvan luidt Een kamer in het verleden. De vraag die aan het thema is gekoppeld, luid: "Hoe overleef je een week zonder gsm, E-mail en internet in een drijvende bungalow op het Lauwersmeer, in een door Staatsbosbeheer beheerd natuurgebied?"
Vijftien menselijke wezens uit de wereld der cultuur — cabaretiers, dichters, denkers en andere auteurs — doen verslag van hun gevoelens en andere parafernalia die hen 'overvielen' tijdens de aanwezigheid in de bungalow in kwestie.
In deze aflevering van Een kamer in het verleden komt de Belgische cabaretier Wim Helsen aan het woord: hij is net terug van het Lauwersmeer. In gesprek met Jeroen van Kan maakt hij de balans op. Deze Belgische cabaretier zal er zeker in slagen een zeer origineel verhaal af te steken vol milde humor en, zo nodig, bijtende spot.
Desondanks kan men zich afvragen hoe we binnen een tijdsbestek van nog geen twee gehele decennia zodanig zijn gedegenereerd — bezeten door de technologie — dat een dergelijk programma recht van bestaan heeft, hetgeen overigens absoluut een feit is.
Het zal beslist niet voor iedereen gelden, maar een decennium geleden bezat en gebruikte ik noch een mobiele telefoon — die ik zo weinig gebruik dat ik deze dikwijls in de oplader vergeet —, noch de mogelijkheid tot het versturen en ontvangen van elektronische post, en hetzelfde geldt, mutatis mutandis, voor internet. Doch hoezeer ik ook gebruik maak van beide laatstgenoemde mogelijkheden, er zonder zou ik me ook niet ontregeld, onthand en ontheemd voelen. 

Mensen als oorlogsbuit: verraden door regeringen

De Duits-Franse cultuurzender Arte-televisie biedt op woensdag 27 oktober de gelegenheid om eens een kijkje te nemen in de wereld van soldaten, die 'voor hun land' vechten, maar daarbij niet adequaat worden ondersteund door de verantwoordelijke politici, maar door dezen niet zelden verbijsterend in de steek worden gelaten. Dat geldt voor oorlogsinvaliden thuis — en dat komt in vrijwel alle landen voor die hun veteranen en beschadigde soldaten laten barsten op juist die momenten dat ze de nodige aandacht kunnen gebruiken.
Ook de stelling — en daarbij gaat het specifiek over de soldaten van de VS — dat niemand wordt achtergelaten, is hier en daar meer dan eens niet juist gebleken. Nog erger is het aanhoudende zwijgen over dat thema. Immers, in elke oorlogsgebeurtenissen van grote omvang komen situaties voor met gegijzelden, gewonden en soldaten die worden gevangen genomen; van een aantal van hen wordt nooit meer iets vernomen: zij gelden als vermist.
De documentaire die Dirk Pohlmann in 2006 voor het Zweite Deutsche Fernsehen heeft gemaakt en die Arte op genoemde dag tussen 20:15 uur en 21:45 uur uitzendt, geeft inzicht in de verwikkelingen die dergelijk gedrag, van de machtigen in de staat in kwestie, jegens hun eigen mensen met zich meebrengt.
De film, die op het beeldformaat 16:9 wordt geprsenteerd, wordt op dinsdag 9 november, 's ochtends vanaf 10:45 uur, herhaald.

VPRO's Trendspotting: Luzern; Gouden Roos Fstival

Diverse pessimistische stemmen hebben, vooral in het achter ons liggende decennium, veelvuldig verklaard dat het einde van het medium televisie nakende was, doch het ziet er nu naar uit dat dit niets anders dan een uiting van doemdenken is geweest, want op dit moment wordt er meer televisie geproduceerd dan ooit en ook wordt er meer gekeken.
Voor het VPRO-programma Trendspotting — waarvan op zondag 24 oktober, tussen 23:00 uur en 23:55 uur een nieuwe aflevering, getield Luzern, zal worden uitgezonden via Nederland 2, en geprsnteerd door Marike Jager — is dat feit voldoende aanleiding om eens (weer) na te gaan hoe een televisieprogramma ontstaat, hoe men weet wat de kijker wil, en of de wil van de kijker echt wel allesbepalend is. Het meest prangende, want uiterst actuele, element daarbij is de vraag hoe belangrijk de rol van het fenomeen televisie is, juist in deze welige tijden met steeds meer dreigende politieke onrust en instabiliteit in grote delen van Europa.
Daarom hebben de makers van Trendspotting de vijftigste editie van het vooraanstaande Gouden Roos Festival in het Zwitserse Luzern bezocht en zijn ze daar ikn contact gekomen met mensen achter de populaire programma's van vandaag de dag, welke door vele miljoenen mensen met instemming worden bekeken.
Helaas gaat het daarij zelden om programma's die van lang aanhoudende culturele waarde blijken. 

Jouw, en ook Uw, bank doen nimmer zo'n oproep

Hoewel er bij tal van gelegenheden — in tal van kranten, alsook door belangengroepen in mededelingen aan leden — wordt gewezen op de onmogelijkheid dat het hieronder afgedrukte bericht afkomstig is van Uw of zelfs maar van Andermans bank, zijn er nog steeds mensen, die klakkeloos de link aanklikken.
Kijkt u nu eens naar de tekst. Die kan nimmer door een Nederlander met enige basiskennis van onze taal zijn opgesteld. Hetgeen in het bericht in kwestie te lezen is, kan alleen door een on-wezen in pre-embryonale staat zijn vervaardigd. Het is tegenwoordig eveneens mogelijk om bepaalde machines aan het 'vertalen' te zetten, maar het resultaat daarvan heeft niets met Taal te maken, doch uitsluitend met losse woorden die op geen enkele wijze een samenhang bieden.
En, ook al is het met het taalgebruik van veel Nederanders, vooral jongeren, erbarmelijk gesteld, hetgeen u hieronder kunt lezen, zou zelfs een Beroemde Kip zonder Kop nog niet produceren.
Derhalve: Altijd Definitief Verwijderen als er dergelijke elektronische post bij u binnenkomt.
Uw of Jouw bank zal zulks nooit versturen.


Welkom Bij Uw ING Bank Netherlands,

Je hebt een nieuw bericht van ING Bank.U uitgenodigd 
Om in te loggen.Uw ING internetbankieren te lezen uw 
Bericht.

Erwin Pelzig zit vast in de Anstalt van Urban Priol

Maandelijkse ZDF-satire
Hoewel reeds geruime tijd bekend is dat de onovertroffen cabaretier Georg Schramm voor de zomerpauze voor de laatste keer de inrichting van Chefarzt Urban Priol in het programma vol met cabareteske, vooral politieke satire —Neues aus der Anstalt — met zijn aanwezigheid zou opluisteren, vermeldt de VPRO-Gids welks inhoud voor de lopende week geldig moet worden geacht, dat de presentatie van dat programma door Urban Priol (Hoofdman over Honderd met Witte Jas) en diens steun en toeverlaat Georg Schramm zal worden gerealiseerd. 

Frank-Markus Barwasser als de door
hemzelf gecreëerde figuur Erwin Pelzig.

Op het punt van de verstrekking van juiste informatie — of dat nu over personen of titels van klassieke muziekwerken gaat — zakt het niveau van genoemde gids zienderogen, en mede daarom corrigeren we hier met nadruk dat de offene Stelle die Georg Schramm met zijn vertrek heeft gecreëerd, zal worden ingevuld door Erwin Pelzig [1], die reeds meer dan eens te gast is geweest in diezelfde inrichting. Hem wacht de zware taak te proberen een goede vervanger te zijn voor de volstrekt unieke Georg Schramm. Dat zal zeker niet gemakkelijk worden, ook al loopt Pelzig reeds een respectabel aantal jaren mee in de sfeer van het Duitse (televisie-)cabaret en bestaat er zeer veel waardering voor hem, bij pers en publiek.
Aangezien vooralsnog niemand te verzinnen valt die Georg Schramm echt kan vervangen, mogen we ervan uitgaan dat Pelzig voldoende door de wol gekleurd is om dat zelf in te zien en niet een kopie zal willen (trachten) neer (te) zetten. Hem vele malen beleefd hebbende, geloof ik stellig dat hij zijn mannetje wel zal staan.
Neues aus der Anstalt zal op dinsdag 19 oktober, zoals gebruikelijk, direct na het Heute Journal worden uitgezonden: tussen 22:15 uur en 23:00 uur. 
__________
[1] Erwin Pelzig is bedacht en wordt gerealiseerd door Frank-Markus Barwasser, geboren te Würzburg in 1960.

Chinese klokken zorgen voor enige onrust

In het NTR-programma Het  uur van de wolf wordt op dinsdag 19 oktober vanaf 23:00 uur de nieuwste aflevering, Klokken van de keizer, uitgezonden.
Van de enorme schat aan bijzondere klokken uit de achttiende eeuw, welke zeer kostbaar waren mede doordat ze konden bewegen en muziek maken — en in de periode vanuit het Westen naar China werden verscheept —, zijn maar weinig exemplaren meer te vinden in onze contreien. Daartegenover staat echter een gigantisch aantal van anderhalf duizend dat zich in de Verboden Stad van Beijing bevindt.

Onlangs gerestaureerde Chinese pagodeklok
die deel uitmaakt van de expositie in het  
Museum De Seelklok te Utrecht.
Nog te zien tot en met 28 februari 2011.
Foto van de Homepage van dat museum.

Deskundigen van het Museum De Speelklok in Utrecht hebben het plan opgevat om van al die klokken in het verre China acht stuks te restaureren en ze vervolgens te exposeren, hetgeen daarmee voor het eerst buiten China gebeurt.
De uitzonderlijke belangen welke rondom die restauratie een rol spelen, zorgen er helaas voor dat de verschillen tussen ons land enerzijds en China daartegenover, op scherp zijn komen te staan. Daarvoor zorgen gepreoccupeerde Chinese bureaucraten, en daarmee wordt maar weer eens aangetoond dat ambtelijkheid slechts in zeldzame gevallen constructief is.
Inmiddels heeft het samenwerkingsverband toch zo'n drie jaar standgehouden en is onlangs de tentoonstelling geopend door middel van het in werking stellen van zo'n oud Chinees exemplaar een Pagodeklok. De expositie is nog te bezichtigen tot 28 februari 2011.

Handel van Facebook: the ugly face of capitalism

Onaangenaam
Na, zo'n twee jaar geleden, slechts enkele dagen te hebben 'rondgekeken' op het zogenoemde sociale netwerk Facebook, besefte ik dat het geen medium voor mij was: integendeel. Al die nieuwerwetse, zogenaamde vrienden-sites, die een verpletterende devalutatie betekenen van het begrip vriend(schap) en alle directe aanverwants — al zijn er onder je ware vrienden toch mensen die menen dat het een nuttig medium is en er daarom gebruik van maken, al betwijfel ik of zij tot in detail doorhebben dat er tegelijkertijd gebruik (lees: misbruik) van hen wordt gemaakt — zijn aan mij geenszins besteed. Daarom wilde ik mij uitschrijven, maar dat lukte niet. Iets dat ik uit de mond, de pen en de elektronische post van zo menig bekende eveneens heb mogen optekenen.

Ongewenste bestemming
Als ik via Google iemand voor mijn werk opzoek — particulier doe ik daar evenmin aan, ook en vooral omdat het betekent dat ik nog meer tijd voor een computerbeeldscherm moet doorbrengen dan ik wil — gebeurt het soms dat deze in de door mij benodigde 'sfeer' alleen de beschikking heeft over een account bij genoemd instituut. Als je dan, nog steeds in verband met het werk, zo iemand een berichtje wilt sturen, moet je zelf eerst deelnemer in dat Facebook-gebeuren zijn. Omdat ik dat immers al zo'n twee jaar niet wil, zie ik van een berichtje af. Toch krijg je van het netwerk in kwestie onmiddellijk een elektronisch bericht in je normale postvak waarin je opnieuw welkom wordt geheten en men je erop wijst dat . . . . .
Nou mooi niet; laat dat complete boek vol met gezichten maar gerust aan mij voorbijgaan.

Handel en wandel
Vanochtend las ik dat The Wall Street Journal (weer eens) een artikel heeft gewijd aan de handel en wandel van Facebook, waaruit blijkt dat de leiding van die club opnieuw verantwoordelijk is voor onverantwoorde — ja, zelfs verboden — handel met gegevens van de gebruikers. 
Voor dergelijk handelen bestaat een fraaie Engelse uitdrukking, echter alleen te gebruiken wanneer die een gevoel, impressie, etc. beter verwoordt dan het in onze eigen taal kan. Maar hier past het Engels inderdaad beter, mede vanwege Facebook: The ugly face of capitalism. Om een boek over te schrijven.

Actueel boek uit 2009 over Wisseling van de macht

Mildred Hofkes

Op de achterzijde van het in 2009 verschenen boek Wisseling van de macht — van Mildred Hofkes — staat dat zij haar boek "niet alleen de huidige problemen aan de top bespreekt, zoals de beperkte doorstroom van vrouwelijk talent en het gebrek aan diversiteit in bredere zin, maar komt ze tevens met een vernieuwende strategie voor het leiden van een organisatie."
Uit die tekst vallen direct twee conclusies te destilleren: allereerst dat Mildred Hofkes — onvoorbereid maar zeer exact — een diagnose met de afstand van bijna een jaar vooraf — heeft gesteld over de start van het kabinet Rutte [1] dat, in ieder geval ten opzichte van element vrouwen van niveau anno nu, een volstrekt gebrek aan inzicht vertoont, aangezien het de conclusies als gevolg van een halve eeuw emancipatorische ontwikkelingen in de 'westerse wereld' in het algemeen en in Nederland in het bijzonder. Ten tweede — onverbrekelijk verbonden met het eerste — zou een vernieuwende strategie voor een regering die onder zulke drukkende omstandigheden met haar werk moet beginnen, een eerste vereiste moeten zijn.
Wat de schrijfster als onontbeerlijke elementen voor een succesvolle onderneming beschouwt, zijn democratische bedrijfsvoering en rekenschap afgeven aan de buitenwereld. Vooral als die buitenwereld bestaat uit mondig geachte burgers is haar inzicht niet alleen zo juist als maar mogelijk is, tegelijkertijd zou een instituut als een landsregering meer dan ooit een dergelijke instelling als uitgangspositie dienen te nemen. Gezien het feit dat deze regering, met een zeer krappe meerderheid van één zetel, aangewezen zal zijn op een door haarzelf gedoogde buitenstaander met een zeer dubieuze reputatie op tal van fronten, welke in een fatsoenlijk-tolerante samenleving niet thuishoren, heeft zij zich in een positie gemanoeuvreerd waaran gevreesd moet worden dat deze geen normale kabinetsperiode van vier jaar zal kunnen beklijven.
Laat de uitgever van Mildred Hofkes een royaal gebaar maken door de huidige bewindslieden,  zowel die van de eerste als van het tweede niveau — ministers en staatssecretarissen — een exemplaar van dit boek cadeau te doen met in een begeleidend schrijven met een prikkelende tekst een verwijzig naar de kwaliteiten ervan, vergezeld van een klemmend beroep op de verantwoordelijken om gebruik te maken van de inzichten van deze vrouw, die meer dan voorheen nodig zijn, aangezien de vrouwen er in dit kabinet zeer bekaaid afkomen.
Zou Mark Rutte echt te lijden hebben onder een syndroom van angst voor machtige vrouwen die hun positie hebben bereikt door kennis en inzicht? Het lijkt er toch wel erg veel op.
__________
[1] Terecht meldde Andre Rouvoet, minister uit het laatste kabinet Balkenende dat hij weigerde om het gisteren officieel van start gegane, rechtse kabinet Rutte de toeveging Romeins I wenst te geven. Het zal na een zit van vier jaar, en waarschijnlijk heel wat minder, moeten blijken of er een tweede kabinet Rutte zal komen, wat alle dode dienders, welke ooit met cultuur te maken hebben gehad, moge verhinderen.
__________
Mildred Hofkes: Wisseling van de macht — Oplossingen voor de nieuwe bestuurlijke elite. 160 pag., paperback; Nieuw Amsterdam Uitgevers, Amsterdam 2009. ISBN 978-90-468-0626-5. 

Politiek in de frontlinie, cultuur op een zijspoor

Hier en nu drie citaten en enig commentaar vooral met betrekking tot de meest actuele gebeurtenis in ons politieke centrum Den Haag. Opvallend is dat de uitspraken van deze drie, tamelijk uiteenlopende, figuren wier invloed geldend is geworden in de negentiende eeuw, tot en met de dag van vandaag op de actuele situatie kunnen worden betrokken.

Ralph Waldo Emerson

De Amerikaanse cultuur-
filosoof Ralph Waldo
Emerson (Fotogravure).

"Cultuur is één ding en vernis een ander," meende de Amerikaanse cultuurfilosoof Ralph Waldo Emerson (1803-1882).
In het kader van de plannen, die de heden officieel geïnstalleerde, nieuwe regering van het Koninkrijk der Nederlanden koestert, wordt duidelijk gemaakt dat politici van een dergelijk kaliber meer waarde hechten aan vernis — vrijwel onafscheidelijk verbonden in de persoonlijkheid van zulke lieden, want verankerd in zowel hun schedel alsook in hun thorax, en dat geldt — helaas — voor het gros van politici vrijwel overal ter wereld.

Georges Sand
De Franse schrijfster Georges Sand (1804-1876) wist het reeds: "De kunst is geen studie van de positieve werkelijkheid, doch een zoeken naar de ideale waarheid."

De Franse schrijfster Georges
Sand, die een goede vriendin
was van de Poolse componist
Fryderyk Chopin.

Echter, om zulks te kunnen realiseren, zullen de mogelijkheden voor alle vormen van kunst onaangetast dienen te blijven, om het scala zo breed als maar even kan te hebben en te houden, zodat er met grote krachtsinspanning voor kan blijven worden gezorgd dat de ideale waarheid aan het licht wordt gebracht.
In aanmerking nemende hoe tal van politici zijn gestructureerd, zal via hen de — al dan niet ideale — waarheid nimmer aan het licht komen, aangezien zijn er alleen maar panische angst voor koesteren. Want hetgeen dergelijke politici slechts kunnen bewerkstelligen, is hooguit beschaving die tot stand is gekomen via de methode van de brede, botte bijl te lijf te gaan. Zulks vormt een grimassende tronie van culturele destructie.

Arthur Schopenhauer
De Duitse — voor de volledigheid: pessimistische — filosoof Arthur Schopenhauer (1788-1860) heeft ook een duit in het zakje van de ideeën gedaan, welke er over kunst(en) bestaan, maar we beperken ons hier tot die ideeën welke zijn ontstaan door denken, door een waarlijk filosoferen, en negeren we de ideeën, welke zijn geboren tussen twee slokken alcohol in. Schopenhauer heeft onder meer het hierbij afgedrukte geuit: "De goede wil is in de moraal alles, maar in de kunst niets. Daar geldt, zoals het woord reeds aanduidt, alleen het kunnen."

Alsof de man, met zijn verziende blik, het onvermogen van de Nederlandse regering, die met ingang van heden het beleid in ons land bepaalt, reeds signaleerde, en of hij tevens besefte dat de verantwoordelijken niet zouden terugschrikken voor pure destructie van (delen van) onze cultuur, in plaats van iets te doen met de wetenschap dat mensen in tijden van crisis juist meer cultuur, in de vorm van diverse kunsten, nodig hebben om de moeilijke perioden niet helemaal geestelijk onthand te doorstaan.

Canvas-tv: Ramsey Nasr op bezoek in Myanmar

Militaire dictatuur
Terwijl in Nederland via de televisie in de ogenblikken voor reclame aandacht wordt gevraagd en om hulp wordt gevraagd voor de (in tal van opzichten) arme bevolking van Myanmar, bestaat voor eventuele twijfelaars over de ware situatie in dat land de mogelijkheid om zich te laten informeren via vijf afleveringen in de reeks Wildcard, die alle over dat land gaan.
Het tweede, Belgische, Nederandstalige televisienet Canvas vertoont al die vijf afleveringen, te beginnen deze donderdag.

Ramsey Nasr in 2005.

Daarin zien we lettergoochelaar Ramsey Nasr, schrijver, acteur en Dichter des Vaderlands — samen met een groep studenten geneeskunde van de Universiteit Antwerpen in 2008 vertrekken naar het verre land Myanmar, dat door militairen wordt geregeerd.

Dilemma
Nadat de studenten al vijf jaar theorie achter de rug hebben, kregen ze in dat verre land de gelegenheid om daar hun eerste stage te realiseren. Wat de deelnemers aan deze expeditie heel erg heeft verbaasd, is dat ze toestemming hebben gekregen om te filmen op plaatsen waar nog nooit enige pers een voet mocht zetten.
De dichter — die al eens eerder een verre reis heeft gemaakt met als doel er een televisieprogramma over te maken — heeft een dagboek bijgehouden, waaruit kan worden opgemaakt dat hij daar wed geconfronteerd meteen aloud dilemma: hoe moest er worden geholpen tijdens een internationale boycot.
De uitzending van al die afleveringen is op België Twee (Canvas), de eerste kunt u zien op donderdag 14 oktober, tussen 20:40 uur en 21:15 uur.

Niet voor homo's en vrouwen: Huichelende handen

Een man in travestie met zogenaamd zegenende
handen en een hemelwaarts gerichte blik; gereed 
 om op te stijgen. Doch dat is slechts wensdenken.

En daar is hij dan: de travestiet die tegen homo's, gelijke rechten voor vrouwen op alle fronten en tegen nog zoveel meer is, hetwelk in een open functionerende, tolerante maatschappij normaal zou dienen te zijn, ook binnen de instituten die daarvan een gelijkwaardig deel wensen uit te maken. Doch zolang die instelling een voorkeursbehandeling krijgt van zoveel regeringen en van de Verenigde Naties, zal het verdomd moeilijk worden om die club zijn terechte plaats te wijzen.
Nou is dat bij het instituut met de hierboven afgebeelde figuur — welke in het gunstigste geval nog slechts op de lachspieren kan werken — geenszins zo. Die instelling eist onder en boven de wet te zijn, en doet hetzelfde wat alle besloten clubs doen zodra men op misstanden wijst: dan wordt dat — vanzelfsprekend zonder de geringste aanleiding — gedaan om het instituut onderuit te halen. Een waarachtige sekte bedrijft steevast een dergelijke politiek.
Bij nadere beschouwing van de foto lijkt het er wel op dat de plaatsbekleder in kwestie — want zo zien die lieden zichzelf graag — ten hemel wil stijgen. Ware hem dit toch z.s.m. gegund, want daar schijnt plaats te zijn voor velen die zich op dwaalwegen hebben begeven. Onder meer nog wat lieden uit de dagen van het donderende geweld dat Europa heeft overspoeld, net voor het midden van de twintigste eeuw. Zij waren afkomstig uit Mofrika, en zij allen hebben wel iets met een ander, wereldomspannend, misdaadsyndicaat van doen gehad: onder meer Goebbels en Goering, die zich, ad sinistram, respectievelijk ad dexteram Patris, heten te bevinden. Bien étonnés de se retrouver ensembles.
De kennelijk als informele medewerker (im i.p.v. I'm) van het Vaticaan bedoelde figuur is wellicht inmiddels gelanceerd of anderszins opgestegen. Meer dan een vrome wens zal het echter niet zijn. Doch wij en zij allen zijn feilbaar, voorop de bovenaan voorgestelde figuur. 

Serie van twaalf
Deze ingelijste foto op het formaat 30 x 40 cm [1], is één uit een reeks van twaalf [2], die alle zijn gerealiseerd in het jaar 2010. Alle  hebben met een homo-coming out te maken. Jawel, zelfs in homokringen is men bezweken voor de verleiding van al de onzinnige, nodeloze en nutteloze Yankismen. In het Nederlands kan men ook voor de dag komen door uit de kast te stappen, vooropgesteld dat deze de omvang van een garderobemeubel heeft, bij voorbeeld. 
Ze zijn alle te zien in het kader van de expositie Make a statement, laat je zien in Galerie MooiMan te Groningen.
__________
[1] De prijs bedraagt, ingelijst en wel € 75,— per stuk.
[2] Deze en de overige elf uit de reeks zijn tot en met 5 december te zien in de expositie bij Galerie MooiMan te Groningen. Deze tentoonstelling werd zondag 10 oktober officieel geopend en zal daar te bezichtigen zijn tot en met 5 december. Waarschijnlijk vertrekt deze samen met die belegen paapse pedofiel Nicolaas, die alles behalve heilig was.

Niet voor homo's, vrouwen en anderen: Huichelende handen

En avond vol gorilla's in drie televisieprogramma's

Jane Goodall met speel-
goeddier uit de categorie
voor welke zij zich inzet

Drie films achtereen 
Drie internationale bekendheden laten in evenzovele televisie-uitzendingen zien hoe belangrijk het zoogdier gorilla is, ook en vooral in het kader van de ontwikkeling van met uitsterven bedreigde diersoorten. 
Tussen 22:00 uur en middernacht presenteert BBC Four-tv twee programma's van elk een uur uit. Een Duitse documentaire die tussen 23:30 uur en middernacht te zien is, beconcurreert de laatste helft van de tweede van die twee BBC-uitzendingen, tussen 23:30 uur en middernacht.

Jane Goodall, David Attenborough en Hannes Jaenicke
De vermaarde biologe, en in een periode van vier decennia van lieverlee tot gorilla-deskundige geavanceerde, Jane Goodall (geboren 1934) heeft zich intensief om deze diersoort heeft bekommerd en hun sociale leven in het algemeen alsmede hun familiale gedragingen in het bijzonder— Jane Goodall  wordt aan het kijkerspubliek voorgesteld in een documentaire die tussen 22:00 uur en 23:00 uur door BBC Four wordt uitgezonden onder de titel Jane Goodall: Beauty and the Beasts.

Hannes Jaenicke (geboren
1960). Foto uit 2009.

Direct in aansluiting wordt de documenaire Gorillas revisited with Sir David Attenborough  uitgezonden, over de berggorilla's in Roeanda.
Het tweede Duitse, publieke televisienet ZDF presenteert terzelfder tijd — gedurende het laatste halfuur van de dag — een derde documentaire van die dag over deze dieren: Hannes Jaenicke: Im Einsatz für Gorillas. Deze Duitse filmacteur, bekend tot in Hollywood, zet zich op meerdere terreinen in voor de bescherming van ons milieu.

Brandende kwestie: de Macht van de Heilige Stoel

De Israëlische journalist en
programmamaker Gideon Levy

Invloedname
Het Avro tv-programma Brandende Kwesties — waarvan op zaterdag 9 oktober weer een aflevering te zien zal zijn via de zender Nederland 2 — laat zien hoe de Israëlische journalist en programmamaker Gideon Levy zich steeds op een (andere) zoektocht begeeft naar macht en situaties die daarbij horen.

De titel van de meest recente aflevering — die te zien zal zijn tussen 22:35 uur en 23:15 uur — luidt De verborgen macht van de Heilige Stoel. De film laat zien welke latente vormen van macht en de uitoefening ervan een rol van doorslaggevende betekenis spelen.
Vooruitstrevende kringen in Italië zeggen — en voeren daarvoor aannemelijke incidenten aan — dat alles wat het Vaticaan wil, als officiële politiek door de regering van Italië als zodanig wordt erkend en vervolgens in praktijk gebracht.

Joost Conijn hedenavond bij Pauw en Witteman

Houten auto, gestookt op hout, gebouwd door Joost Conijn

In de bundeling van een hele reeks grandioze korte stukken, variërend van één regel tot en met wel een pagina in een boek, geschreven door A.L. Snijders [1], komt met enige regelmaat de naam Joost Conijn (geboren in 1971 te Amsterdam voor: beeldend kunstenaar met durf en visie, met fantasie en werkelijkheidszin. Zo construeerde hij een houten automobiel, dat ook nog eens  op hout wordt gestookt en een vliegtuig naar eigen ontwerp. Met laatstgenoemd vervoermiddel vloog hij naar Afrika, met dat houten automobiel naar Tsjernobyl. 

Over zijn vliegtocht naar Afrika vertelt hij op vrijdag 8 oktober in de uitzending van Pauw en Witteman, welke tussen 23:00 uur en middernacht zal worden uitgezonden via Nederland 1. Een herhaling volgt direct na het middernacht-NOS Journaal.

Over dat 'vliegverhaal' van Joost Conijn, getiteld Josovov hebben AFDH-Uitgevers in januari van dit jaar een bibliofiele editie gepubliceerd. Daarvan zijn nog vijftig exemplaren bij de uitgever beschikbaar voor de zachte prijs van € 17,50. Als men het boek daar rechtstreeks bestelt, zullen er geen portokosten in rekening worden gebracht. Het elektronische besteladres luidt: info@afdh.nl
__________

[1]: A.L. Snijders: Vijf bijlen — 335 ZKV's.  670 pag., gebonden. AFDH uitgevers, Enschede, 2009.
Volgens de auteur gaat het hier om zeer kleine verhalen met zeer grote gevolgen: bespiegelingen over zo ongeveer alles wat in hem opkomt en datgene wat hij hoort en ziet, of op enigerlei andere wijze mee wordt geconfronteerd. Hoewel deze stukken gaan over van alles en nog wat in onze wereld van alledag, vormen zij een wereld op zich. Oppervlakkig lijkende, maar eventueel diepgravende filosofische overpeinzingen, niet in de laatste plaats over Kunst en de daaraan verbonden creativiteit, zodat het niet verwonderlijk mag heten dat Joost Conijn hierin eveneens aan de orde komt. Zeer nadrukkelijk aanbevolen!

Komt het geluk uit een doordrukstrip?

Arte-tv laat de kijkers op vrijdag 1 oktober kennismaken met een wel zeer actueel fenomeen: de verbijsterende toename van het aantal kinderen dat wordt gediagnosticeerd als te zijn behept met een psychische stoornis. In de titel van de reportage op deze zender — Das Glück aus der Dose wordt reeds duidelijk dat die kinderen worden behandeld met farmaceutische producten, ook al zitten die tegenwoordig meer en meer in een doordrukstrip. De vraag die achter de eerste helft van de titel wordt gesteld, luidt dan ook: Wie wirksam sind Psychofarmaka? Oftewel: zit het geluk in een doordrukstrip en kan dat er dan ook uit komen?

Hoewel dat op zich een uitstekende vraag is, en men onderzoek naar het wezen daarvan alleen maar kan toejuichen, al komt het wel wat laat. Maar als de uitkomsten één en ander duidelijk maken, is de eerste vraag die we dan moeten stellen: hoe juist waren de diagnoses en waarom wordt er teruggegrepen op producten uit de doordrukstrip in plaats van op een therapie die op de persoon gericht is. In vele gevallen gebeurt zoiets omdat het goedkoper is en men — ook de witjassen — minder zelf hoeft te doen, en de farmaceutische industrie met gerichte informatiecampagnes die in ieder geval één ding gemeen hebben. De informatie zodanig verwoorden dat de oplossing in het wondermiddel ligt dat voorradig is.
De reportage is een Duits-Frans-Amerikaanse coproductie uit 2008, van Lilian Franck en Stefanie Schmidt. De uitzending — in HD-kwaliteit op het beeldformaat 16:9 — zal plaatshebben laat op de avond, tussen 23:05 uur en 23:50 uur. Herhalingen zullen te zien zijn op zaterdag 16 oktober, vanaf 11:00 uur 's ochtends, en op donderdag 21 oktober vanaf 02:10 uur.